Foto's
In mijn omgeving zie ik het steeds vaker: de ziekte Alzheimer. Zo raakte ik eens in een bejaardentehuis in gesprek met een oudere vrouw — we praatten wel een kwartier. Achteraf bleek ze een Alzheimerpatiënt te zijn. In eerste instantie denk je: wat zielig. Maar eigenlijk hoeft dat helemaal niet zo te voelen. Zijzelf krijgt er namelijk niets meer van mee. Het is vooral de omgeving die ermee worstelt. Het idee dat je zelf ooit door deze ziekte getroffen kunt worden, is beangstigend. Geen eigen regie meer over je leven. Ik heb het lied “Ze is het padje kwiet” geschreven.